Je hebt het beste voor met je kinderen. Altijd al gehad natuurlijk. Maar nu die laatste lootjes zijn aangebroken en je ziet dat hij of zij het zwaar heeft, valt even de ‘ease’ weg waarmee je je kind de laatste jaren met zoveel plezier zag groeien en de wereld ingaan.

De spanning loopt op. Misschien staat ze er best goed voor, ze haalt het wel. Maar ja- je weet het nooit: het landelijk examen kan altijd nog behoorlijk roet in het eten gooien.

Oude zorgen komen weer boven: doet hij wel echt z’n best? Hij zit wel op z’n kamer, maar ja: wat doet hij daar?

En stel dat jij een kind hebt dat écht hard leert: is het niet teveel? Zou wat rust niet beter zijn? Gewoon ontspannen en wat meer zelfvertrouwen. Maar niet teveel natuurlijk- want dan doet hij niks. Tja: waar ligt de balans? En wat kun jij als ouder ondertussen doen?

Ze kunnen het!

Ik denk altijd dat een kind dat de examenklas heeft gehaald alle kennis al in huis heeft. Die hoeft niet meer te bewijzen dat hij of zij het kan, dan was hij niet zover gekomen. Ik heb die wijsheid trouwens niet van mezelf, maar van een docent wiskunde met wie ik regelmatig hardliep. Het klonk heel logisch.

Besef vooral dat het jóuw zorgen zijn als ouder. Je kind heeft er niets aan als je die bij hem of haar neerlegt. En stiekem hoop ik dat je kind met een snauw reageert als je het probeert. Pas als dat niet zo is, is er een probleem. Wat jij hebt te doen is luisteren bij onzekerheid, overhoren als je kind erom vraagt (en anders vooral niet), vertrouwen geven, een klein feestje vieren na een spannende dag of iets moeilijks dat is gelukt.

Besef ook dat al die andere problemen die wellicht spelen in jullie leven juist nú een extra lading hebben, dus na het examen voelen die minder zwaar. Je hoeft er nu niet opeens iets aan te doen en je hoeft je daar ook geen zorgen om te maken of jezelf dingen te verwijten. Ook dat helpt je kind niet verder. Als de focus deze laatste weken op school mag liggen, op de klas en op de vriendengroep waar ieder na de zomer zijn eigen weg kiest, dan komt het wel goed.

Lukt het toch niet?

Misschien staat je kind er ook gewoon niet goed voor. Misschien is er teveel aan de hand in je gezin, op school, in de klas of is het gewoon moeilijk dit jaar. Misschien besef je dat de kans dat hij of zij het niet haalt reëel is. Ook dan heeft een kind meer aan een ouder die accepteert dat dat zo is en die beseft dat ook een examen maar een momentopname is. Er is altijd een morgen, een nieuw jaar en er komen nieuwe kansen. Een diploma kun je ook volgend jaar nog halen en soms kun je verder studeren zonder dat ‘papiertje’ maar met een overgangsbewijs naar de examenklas.  Je kind blijft gewoon je kind toch? En die mag je ook zijn of haar eigen leerproces gunnen en dat is niet altijd het zichtbare leerproces waar je cijfers voor krijgt. Met je kind heb je het beste voor, al is dat soms best moeilijk.